مدل های توسعه کارکنان چهارچوب های مفهومی هستند که به ما در یکپارچه سازی فعالیت های توسعه منابع انسانی کمک می کنند. در این جا مدل های اصلی توسعه کارکنان را با هم مرور خواهیم نمود.هر فردی می تواند مدل خاص خود را براساس جرح و تعدیل این مدل ها ایجاد نماید و نامی پر زرق وبرق برای آن در نظر بگیرد. مدل های تجاری توسعه کارکنان از همین روش تولید می شوند ولی مدل های اصلی همین پنج مدل هستند. به منظور انتخاب مدل بهینه برای نیروی انسانی شما بهتر است اول از همه صحت پیش فرض های هر مدل را در رابطه با خودتان، سازمان تان و کارکنان تان بررسی کنید.

تعریف مدل هدایت فردی

فرآیندی است که طی آن هر کارکن خود براساس آن چه معتقد است یادگیری اش را بهبود می دهد، آن را برنامه ریزی و فعالیت های مرتبط با آن برنامه ها  را تعقیب می کند.این مدل توسط کارکن طراحی می شود و این کارکن است که اهداف و فعالیت ها را تعریف می کند.

پیش فرض های مدل

افراد می توانند خود درباره نیازهای آموزشی شان قضاوت کنند. افراد ظرفیت خود- مدیریتی دارند و می توانند ابتکار عمل به دست گیرند.

بزرگسالان در مقایسه با صرف وقت برای فعالیت های غیر مرتبطی که علاقه کمی به آن ها دارند، زمانی که در خصوص مسایل می آموزند اگر خودشان اولین قدم را بردارند و آن یادگیری را برنامه ریزی کنند، بهتر یاد می گیرند.

کارکن زمانی که خود اهداف آموزشی را براساس نیاز شخصی انتخاب می کند برای آن از انگیزش بیشتری هم برخوردار است.

تئوری های روانشناختی مرتبط

تئوری یادگیری بزرگسالان: به نحو چشمگیری بر خود-مدیریتی و شبیه سازی وظایف و مسایل واقعی تاکید دارد.

تئوری سطح بندی نیاز ها: سطوح مختلف رشد نیازهای مختلفی را موجب می شود.

سبک های یادگیری: افراد در طی یادگیری اطلاعات را از طریق روش های مختلفی پردازش می کنند.

مدل سازگاری مبتنی بر ارتباط: زمانی که افراد رفتارهای جدیدی می آموزند و اعمال خود را تغییر می دهند، ارتباطات متفاوتی را بین مسایل تجربه می کنند که در نتیجه نیاز به پاسخ های متفاوتی از سوی توسعه دهندگان کارکنان را موجب می شود.

مراحل اجرایی

شناسایی نیازها یا علایق

تهیه برنامه به منظور پاسخ گویی به نیازها یا علایق

فعالیت های آموزشی و کسب تجربه

ارزیابی تطابق فعالیت ها با نیازها یا علایق شناسایی شده

من اعتقاد پیدا کرده ام که تنها آموزشی بر رفتار تاثیر معنادار دارد که به صورت خود- اکتشافی و متناسب سازی شده با نیاز های خود فرد باشد

                                                                        راجرز ۱۹۶۹