افزایش فشار انگیزه مناسبی برای بسیاری از کارکنان برای افزایش عملکرد است ولی فشار بیش از حد موجب بروز اخلالاتی در عملکرد نیز می شود.
همه افراد پیشرفت را دوست دارند البته در کنار آن ترس از ارزیابی مثبت هم برای برخی وجود دارد. همه٬ کار معنی داری را که فرصت تلاش و بهره بردن از منافع دستیابی به اهداف ملموس و واقعی فراهم آورد را دوست دارند.
کار تحت فشار به معنای رساندن کارها به انجامی مطابق برنامه زمانی و ضرب الاجل ها٬ به ویژه اگر همراه با غلبه بر موانع باشد و مورد تقدیر قرار گیرد٬ موجب شادابی و سرزندگی است. ولی باید به این مساله توجه کنیم که هر فرد در سطح خاصی از فشار احساس راحتی و نشاط می کند و زیادتر شده فشار می تواند ساختار عملکرد و شخصیت افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
مدیریت استرس در محل کار فرآیندی دوسویه است که هم سازمان و هم کارکنان می بایست در قبال آن مسئولیت پذیر باشند و در راستای آن همکاری داشته باشند. به عنوان یک مدیر٬ تقسیم کار و سپردن انجام وظایف با ضرب الاجل معین بخشی از فعالیت های روزمره و معمول است. با این وجود همیشه می بایست گوشه چشمی به نشانه هایی داشته باشیم که از سختی و ناتوانی کارکنان در کنار آمدن با شرایط (حالا با هر دلیلی) حکایت دارند و بخشی از نقش مدیریت در سازمان هم همین است.
نشانه هایی که باید به آن ها آگاه باشیم:
- تغییر رفتار: تغییر از شروع پرانرژی به سمت شانه خالی کردن و در رفتن از زیر کار می تواند نشانه مهمی برای ضربه خوردن عملکرد می باشد.
- واکنش هیجانی افراطی: این نشانه ها طیفی وسیع از عصبانیت و پرخاشگری تا فرسودگی٬ گوشه گیری و گریه را شامل می شود.
- ظاهر گیج٬ سردرگم و یا در خود فرو رفتن: ممکن است کارکن جوری رفتار کند که انگار «این جا نیست» و در فضا و مکان «گم شده» است. اختلال در تمرکز و توجه از جمله شاخص های این نشانه است.
- از دست دادن شوخ طبعی: ممکن است کارکن شما دیگر نتواند وجه «با حال» و « بامزه» کار را ببیند به عبارتی از موقعیت های جدی لذت ببرد. این نشانه گاهی به شکل متضاد آن یعنی «مزه ریختن» و شوخی های انفعالی و ناراحت کننده هم دیده می شود.
- تغییر در ظاهر فیزیکی: این نشانه ها از لاغر یا چاق شدن در کوتاه مدت تا تغییر در مدل مو یا آشفتگی ظاهری را شامل می شود.
فراموش نکنیم هر نشانه ای به تنهایی نشانه قطعی وجود استرس خارج از مهار نیست و منظور از ارایه این نشانه ها حساس سازی شما به این نشانه ها است تا از طریق پی گیری آن به ریشه مسایل برسیم.
حالا بخش منابع انسانی چه کارهایی می تواند انجام دهد؟
به فرض شناسایی نشانه ها می توان اقدامات زیر را دستور کار قرار داد.
- زمانی را برای صحبت کردن خصوصی با فرد تعیین کنید تا منابع اصلی ایجاد استرس را شناس ایی کنید. شاید منابع استرس خارج از سازمان باشد.
- پیشنهاد حمایت و پشتیبانی حرفه ای یا تخصصی (مثل روانشناسی صنعتی و سازمانی)
- قطع موقتی فشار و بازهم تاکید می نمایم این جمله قید موقت دارد. این وقفه فرصتی را به فرد ارایه می کند تا بتواند کار خود را مرور کند و شما نیز مسایل مرتبط با آن مانند بار کار و …. را بررسی کنید .
- در جلسه ای با کارکن کارها را دوباره برنامه ریزی کنید، استدلال و انتظارات خود را با او مطرح کنید. مهم نیست که او بپذیرد مهم این است که به صورت شفاف شما این اطلاعات را در اختیار او قرار بدهید والا هرکس مسئول اقدامات خود است.
